આખરે તે રાત્રે અપૂર્વ અને ઝરણા સાથે ન બનવાની ઘટના ઘટે છે અને તેના આઘાતના કારણે ઝરણા એટલી બધી સદમામાં ચાલી ગઈ હતી કે તેની પરિસ્થિતિ સંભળે તેમ હતી નહીં. ડોક્ટરની વાત સાંભળીને અપૂર્વ સંપૂર્ણ આઘાતમાં ચાલ્યો ગયો. તે ખુદને એકલો મહેસુસ કરી રહ્યો હતો કારણ કે અહીંયા તેની સાથે કોઈ હતું નહીં અને તેણે ઘરે કોલ પણ કર્યો નહીં તે બધાને આ ઘટના વિશે જણાવીને પરેશાન કરવા માંગતો ન હતો.
તેમ આઘાતમાં અને આઘાતમાં આખી રાત પસાર થઈ ગઈ. લગભગ વહેલી સવારે 06:00 વાગ્યા નજીક ઝરણાને સંપૂર્ણ હોશ આવ્યો. ઝરણાને હોશમાં આવેલી જોઈને અપૂર્વ તરત જ ડોક્ટરને બોલાવી લાવ્યો અને તેના મરેલા હોઠો પર ફરીથી સ્મિત આવ્યું. તે ઝરણાને સંપૂર્ણ જાગેલી જોઈને ખુશ થયો. આખરે ડોક્ટરોની ટ્રીટમેન્ટ કામ કરી ગઈ અને ઝરણાં ફરીથી સ્વસ્થ થઈ ગઈ પરંતુ ઝરણામાં તેની આત્મા મરી ચૂકી હતી માત્ર શરીર જ હાલતું ઝૂલતું હતું. ઝરણાં ઊભી થઈ અને તે બાથરૂમ તરફ ચાલી ગઈ થોડીવાર પછી જણા બાથરૂમમાંથી બહાર આવી અને તે ત્યાં બાથરૂમ ના દરવાજા પાસે જ પડી ગઈ. ક્યારે અપૂર્વ એ ઝરણાને પકડી લીધી અને ડોક્ટરને બોલાવીને કહેવા લાગ્યો કે, ” ડોક્ટર ઝરણા હવે બિલકુલ સ્વસ્થ છે માત્ર તેના શરીરમાં તાકાત નથી પરંતુ હું ચાહું છું કે ઝરણાને હું હોસ્પિટલથી બહાર લઈ જાવ જેથી તેનું મન સ્વસ્થ થશે અને તેનામાં તાકાત પણ આવી જશે. આમ પણ હવે ઝરણાં સ્વચ્છતા તથા અમે ફરીથી અમારા ઘરે પાછા જવાના છીએ. તેથી હું ચાહું છું કે હવે અમે હોટેલ જતા રહીએ.
ત્યાર પછી ડિસ્ચાર્જ પેપર રેડી થાય છે અને અપૂર્વ ઝરણાને લઈને ફરીથી હોટલ પર પહોંચે છે. તે ઝરણાની પાસે બેસીને ઝરણાનો હાથ પોતાના હાથમાં લઈને કહેવા લાગે છે કે, ” હું જાણું છું ઝરણા જે થયું તે સારું નથી થયું પરંતુ તારે હિંમત રાખવી પડશે. તું સ્વસ્થ થાય પછી જ આપણે આપણા ઘરે પાછા જઈશું પરંતુ તેના માટે તારે સ્વસ્થ થવું જરૂરી છે. આમને આમ તું બેસી રહીશ તો તું આઘાત માંથી ક્યારેય પણ પાછી નહીં ફરી શકે. હું ચાહું છું કે મારી ઝરણાં જલ્દીથી ઠીક થઈ જાય. ” અપૂર્વ આગળ વધારે બોલી ન શક્યો અને તે પોતે પણ ઢીલો પડવા લાગ્યો અને પોતાના આંસુ છુપાવતો ત્યાંથી ઊભો થઈને ગેલેરી તરફ નીકળી ગયો. બે દિવસ સુધી બંને સતત રૂમમાં જ પુરાઈ રહ્યા. ખાવાનું પણ હવે તો રૂમમાં જ ઓર્ડર કરી લેતા હતાં. બે ચાર દિવસ પછી ઝરણાં થોડી સ્વસ્થ થઈ પરંતુ હવે તે પહેલા જેવી ખીલેલી ખીલેલી હતી નહીં. એક સદાય માટે મૂર્જાઈ ગયેલું ફુલ બની ગઈ હતી. એક દર્દ તેના મનના ખૂણામાં વારંવાર ક્યાંક ખૂંચ્યા કરતું હતું. ઝરણાની થોડી સુધરેલી હાલત જોઈને અપૂર્વે ઘરે પાછા ફરવા માટેની ટિકિટ નોંધાવી.
એક દિવસમાં તેઓ ઘરે પહોંચી ગયા. અપૂર્વના ઘરનો ડોરબેલ વાગ્યો અપૂર્વના મમ્મીએ આવીને દરવાજો ખોલ્યો સામે અપૂર્વ અને ઝરણાને ઉભેલા જોઈને તેઓ ચોકી ગયા અને કહેવા લાગ્યા કે, ” અરે તમે બંને જલ્દી કેમ પાછા આવી ગયા હજુ તો એક અઠવાડિયાની વાર હતી ને. આ છોકરો પણ આખા ગામના કામનો ભાર માથે લઈને ફર્યા કરે આ મારી ઝરણાં વહુ ને શું સમજવું?”
” અરે કાંઈ નહિ મમ્મી એ તો ઝરણાની તબિયત થોડી ઠીક નહોતી જણાતી એટલા માટે અમે વિચાર્યું કે પાછા જતા રહીએ અને આમ પણ અહીંયા પપ્પા એકલા હતા તો તે બધા કામ તો ન સંભાળી શકે ને ફરવાનું તો શું છે અમે પછી ક્યારેક જઈ આવશું.” અપૂર્વ ઘરની અંદર આવીને તેની મમ્મીને કહેવા લાગ્યો.
ત્યાર પછી અપૂર્વ એ બધો સામાન ઊંચકાવ્યો અને તેની રૂમ તરફ જતો રહ્યો. ઝરણા પણ તેની મમ્મીને સામે માત્ર સ્મિત કરીને કંઈ પણ બોલ્યા તેના સાસુને પગે લાગી ત્યારે તેના સાસુ તેને કહેવા લાગ્યા કે, ” અરે બેટા તારો ચહેરો કેમ આટલો ફીકો પડી ગયો છે લાગે છે તારી તબિયત વધારે ખરાબ છે શું થયું છે તને? “
” નહીં મમ્મી બસ થોડો તાવ ભરાઈ ગયો હતો ત્યાં દવાખાનેથી દવા લીધી છે થોડા દિવસમાં સારું થઈ જશે.”
” કંઈ વાંધો નહીં જા તું પણ બેડરૂમમાં જતી રહે અને આરામ કર હું હમણાં તમારા બંને માટે ગરમ-ગરમ નાસ્તો બનાવીને લાવું છું. “
ઝરણા પણ આગળ કંઈ ન બોલી શકીઅને માત્ર તેની સાસુ ની સામે જોઈને તે રૂમમાં જતી રહી.
આ વાતને લગભગ અઠવાડિયું વીતી ગયું. જણાતો ધીમે ધીમે સ્વસ્થ થવા લાગી પરંતુ અપૂર્વના સ્વભાવમાં ઘણો બધો ફર્ક આવી ચૂક્યો હતો તેઓ ઘરે પાછા ફર્યા તેના બે દિવસમાં જ અપૂર્વનું મન બદલી ચૂક્યું હોય તેવું લાગ્યું. તેનો પ્રતિભાવ ઝરણા તરફ બિલકુલ બદલાઈ ચૂક્યો હતો. ધીમે ધીમે તેની આ અસ્થિરતામાં વધારો થતો રહ્યો ઝરણા તેને લાખ બોલાવવાની કોશિશ કરતી પરંતુ અપૂર્વનું ધ્યાન તેની તરફ જતું જ નહીં અપૂર્વના આવા કઢંગી સ્વભાવથી ઝરણાને ઘણું દુઃખ પહોંચ્યું. ધીરે ધીરે તેણે ઝરણાનાં હાથનો બનાવેલું ખાવાનું પણ છોડી દીધું અને ઘરે બહારથી ટિફિન મંગાવીને ઓફિસમાં જ ખાઈ લેતો હોવાનું બહાનું કરવા લાગ્યો અને ક્યારેક તેના મમ્મીના હાથે બનાવેલું ખાઈ લેતો જાણે તેની આસપાસ ઝરણાં હોય જ નહીં તેવું તેનું વર્તન બદલવા લાગ્યું. છેવટે ઝરણા કંટાળી ગઈ એક તો તેના મનનું દર્દ ઓછું થતું ન હતું અને ઉપરથી અપૂર્વનું આવું વર્તન તેમ છતાં તે મૂંગી રહીને દિવસો પસાર કરવા લાગી. અને મનમાં વિચારતી હતી કે, અપૂર્વને આઘાત લાગ્યો હશે થોડા દિવસમાં તે સ્વસ્થ થઈ જશે અને તે ફરીથી પહેલા જેવો બની જશે તે અપૂર્વના સ્વભાવને સુધારવાની કોશિશ કરવા લાગી અને તે અપૂર્વની સાથે વાત કરવાની કોશિશ કરવી પરંતુ અપૂર્વ તેની વાત સાંભળવા માટે તૈયાર જ ન હતો ઝરણા તેની સાથે વાત કરવા જાય કે તે રૂમમાંથી બહાર નીકળી જાય હવે તે પહેલાં કરતાં વધારે ઓફિસમાં જ સમય પસાર કરવા લાગ્યો હતો. રાત્રે મોડો આવતો અને સવારમાં વહેલા ચાલ્યો જતો.
એક દિવસ ઝરણાં રસોડામાં કામ કરી રહી હતી અને અચાનક તેનાં આખા શરીર પર પરસેવો વળી ગયો અને તે બેહોશ થઈને નીચે પડી ગઈ..
આખરે એક સ્ત્રી સાથે જ કેમ આવું બનતું હોય છે એક તો તેના પર દુષ્કર્મ થાય તે સમયે તેને સંભાળવાના બદલે તેના સંબંધીઓ દ્વારા જ તેને નકારી કાઢવામાં આવે જે આંખો અને જે હોઠો પર હંમેશા પ્રેમ રહેતો હોય તે આંખોમાં હવે તેના માટે કોઈ અજાણતા ભર્યો નફરતનો જુસ્સો કેમ આવી જાય? શું પ્રભુએ તેને એક સ્ત્રી બનાવી તે ગુનો કર્યો. કદાચ ઝરણા સમજી ન શકી કારણ કે તે અપૂર્વને ખૂબ જ પ્રેમ કરતી હતી પરંતુ હું એક વાર્તાકાર તરીકે સારી રીતે સમજી શકું કે અપૂર્વનું આવું વર્તન શા માટે થઈ ગયું અને મારા ખ્યાલથી તમે લોકો પણ સમજી જ ગયા હશો કે અપૂર્વ નો આવો વ્યવહાર કરવા પાછળનું કારણ શું હશે? અપૂર્વનું વર્તન શા માટે બદલાઈ ચૂક્યું હશે? આખરે જે કાંઈ બન્યું તેમાં ઝરણાનો શું દોષ હતો? આખરે આ નફરત અને દર્દથી ભરેલી જિંદગી ઝરણાને ક્યાં લઈ જશે જાણીશું આગળના ભાગમાં….
ક્રમશઃ
halfdream….. sapna
